در این مقاله به بررسی پرستار بیمار پارکینسونی خواهیم پرداخت.
مریضی پارکینسون یک نوع بیماری مجموعه ی عصبی داخلی در افراد میانسال می باشد. دلیل آن انقباض بدن می باشد که باعث تکان خوردن دست و لرزش می شود. پس از آلزایمر، بیماری پارکینسون شایع ترین بیماری می باشد.
مجموعه آلفا طب با اخذ مجوز رسمی از دانشگاه علوم پزشکی ایران و وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی و با در اختیار داشتن کادر متخصص و مجرب آماده است تا در سریع ترین زمان ممکن برای ارائه خدمات پزشکی و پیرا پزشکی در منزل یا محل کار شما در کنار شما باشد.
تمامی پرسنل دارای مدارک و تضامین کافی نزد شرکت می باشند.
*پوشش دهی کلیه مناطق تهران
*نازل ترین قیمت و بهترین کیفیت
*امکان صدور گواهی برای ارائه به بیمه درمانی شما
تلفن های تماس :
بالای یک میلیون نفر در ایالت متحده دچار مریضی پارکینسون می باشند و نیاز به پرستار برای این قشر در جامعه امری ضروری شده است. موانع بسیاری بر سر راه پرستارها وجود خواهد داشت.
پارکینسون یک مریضی می باشد که به راحتی در انسان پرورش پیدا می کند و به تدریج برای عضلات، دست و پاها معضلاتی را به وجود می آورد.
بیشتر سالمندان که دارای بیماری پارکینسون هستند، بالای پنجاه سال سن دارند، ولی این مریضی در اشخاصی با سن حدود بیست و پنج سال نیز مشاهده می شود. پرستاران این نوع از افراد باید آگاه باشند که می شود، مشکلات ناشی از پارکینسون را کم کرد.
مریضی پارکینسون یک مشکل شدید و رشدکننده است که از کمبود دوپامین در سیستم های عصبی مرتبط با حرکات به وجود می آید. در این مریضی، کاهش دوپامین و استیل کولین باعث به وجود آمدن مریضی پارکینسون می گردد. بیشترین میزان ابتلا به این بیماری از پنجاه سالگی به بالا می باشد.
در مقاله پرستار بیمار پارکینسونی قصد داریم به پرسش های زیر پاسخ بدهیم.
1. پارکینسون چیست؟
2. سه نشانه ی اساسی در این مریضی چیست؟
3. دارو های موثر بر بیماری پارکینسون چیست؟
4. برترین روش های جلوگیری از بیماری پارکینسون چیست؟
5. بیشترین مواردی ابتلا به بیماری پارکینسون چیست؟
6. متخصص و پرستار بیماران پارکینسون
7. آشنایی پرستار با داروها
8. درمان پارکینسون با گیاهان دارویی
9. وظایف پرستار بیمار پارکینسونی در تهیه غذا برای سالمند چیست؟
پارکینسون چیست؟
در این بخش از نوشتار پرستار بیمار پارکینسونی به بررسی و بیان نکته های در خصوص پارکینسون خواهیم پرداخت.
پارکینسون در قسمت مغز میانی واقع شده است که جسم سیاه نامیده می شود. نورون ها دوپامین را از سلول های عصبی به یکدیگر منتقل می کنند.
از بین رفتن سیستم های عصبی در جسم سیاه ادامه دارد و در نهایت کم شدن توانایی حرکت دادن دست و پاها به علت نبود دوپامین می باشد که باعث از بین رفتن نور اپی نفرین در مراکز عصبی سمپاتیک می شود.
عوامل محیطی مانند برخورد با آلودگی های شهری، مواد شیمیایی، بیماری ها نیز به رشد این بیماری کمک می کنند. ترشح نشدن دوپامین از سیستم های عصبی موجب تشکیل شدن پارکینسون در زمان پیری و بعضی اوقات جوانی می شود.
دلیل اساسی پارکینسون لرزش، سفت شدن دست ها و پاها و کاهش سرعت حرکت عضلات است.
پارکینسون یک مشکل حرکتی رشدیافته می باشد که با سرعت کم پیشرفت می نماید و به ضعف عضلانی منجر می شود.
دلیل اساسی این بیماری شناخته نشده است، اما عواملی محیطی و مصرف داروهای سایکوتیک در شکل گیری این بیماری دخیل می باشند.
این مریضی بیشتر در پنجاه سالگی به بالا در زندگی برای اولین بار آشکار می شود، ولی در بیشتر اوقات در سن بیست و پنج سالگی ظاهر می گردد. این مریضی جزو بیشترین مریضی های شایع می باشد و میزان ابتلا این بیماری در مردها بیشتر از زن ها می باشد.
مریضی پارکینسون با کم بودن میزان دوپامین منجر به نابودی سیستم عصبی در جسم سیاه می شود.
کم شدن دوپامین در این قسمت از مغز باعث نداشتن تعادل در فعالیت های مختلف روزمره می شود و تا وقتی که میزان دوپامین مغز تا سطح قابل توجهی کاهش پیدا نکند نشانه های بالینی آشکار نمی گردد. پارکینسون یک فرایند طولانی و سخت را در پی دارد.
سه نشانه ی اساسی در این مریضی به شرح زیر است:
محکم شدن تحرکات
حرکت های کند غیرارادی
ترمور
نشانه های دیگر مریضی شامل صحبت کردن آهسته، کاهش تعداد پلک زدن و چهره ای مثل ماسک می باشد. اشخاص مبتلا به پارکینسون در بلع، ایستادن و همین طور راه رفتن دچار مشکلات جدی می شوند.
داشتن دو نشانه از سه نشانه اساسی که در بالا ذکر شد جهت شناخت مریضی کافی می باشد. این نشانه ها زمانی که در یک قسمت زیادتر از قسمت دیگر باشند، احتمال ابتلای فرد به پارکینسون بیشتر می شود، مگر اینکه نشانه های دیگری همزمان وجود داشته باشند که بیماری دیگری را نمایان کنند.
دارو های موثر بر بیماری پارکینسون
در این بخش از نوشتار پرستار بیمار پارکینسونی به بررسی و بیان نکته های در خصوص دارو های موثر بر بیماری پارکینسون خواهیم پرداخت.
یکی از دارو های اساسی برای درمان پاریکسون، لوودوپا می باشد.
آنتی کولینرژیک در کنترل ترمور و شل کردن عضلات سودمند می باشد.
درمان ضد ویروسی:
آمانتادین دارویی است که جهت کاهش نشانه های بیماری پارکینسون استفاده می شود، اما از مشکلات اساسی این دارو عوارض زیاد آن از جمله تهوع، توهم و مشکل در بینایی می باشد که دکتر ها و متخصصان این حوزه ترغیب زیادی به استفاده از این دارو ندارند.
آگونیست ها:
تا زمانی که داروی لوودوپا در روند درمان تاثیرگذار نباشد، استفاده می شود. عوارض این ترکیبات عبارتند از: تهوع، اسهال و مشکلات روانی.
ضدافسردگی ها:
برای درمان مشکلات افسردگی برای افراد مبتلا به پارکینسون استفاده می شوند.
برترین روش های جلوگیری از بیماری پارکینسون
در این بخش از نوشتار پرستار بیمار پارکینسونی به بررسی و بیان نکته های در خصوص برترین روش های جلوگیری از بیماری پارکینسون خواهیم پرداخت.
از روش های جلوگیری از ابتلا به بیماری پارکینسون توجه به کیفیت وعده های غذایی و انجام حرکات ورزشی می باشد.
انجام فعالیت های ورزشی معمولی به صورت اساسی جسم را از ابتلا به این مشکلات دور می نماید. صرف نمودن بعضی از مواد غذایی به ویژه میوه و سبزی مانعی قوی در برابر ابتلا به بیماری پارکینسون می باشد.
بیشترین دلایل ابتلا به بیماری پارکینسون عبارتند از:
• مصرف زیاد فنوتیازین ها
• مسمومیت با جیوه و کربن دی اکسید
• آسیب ماده سیاه در سیستم عصبی
• تومورها
عوامل افزایش دهنده خطر ابتلا به پارکینسون:
در این بخش از نوشتار پرستار بیمار پارکینسونی به بررسی و بیان نکته های در خصوص عوامل افزایش دهنده خطر ابتلا به پارکینسون خواهیم پرداخت.
زیاد بودن چربی های بدن، کاهش اسید فولیک، احتمال مبتلا بودن به دیابت نوع دو نشانه های این مریضی می باشند که شامل:
1) لرزش در زمان استراحت که در یکی از قسمت های پایانی بدن به وجود می آید مهم ترین علائم پارکینسون است. در زمان کار نیز احتمال این مشکل وجود دارد، ولی عموما در زمان استراحت آشکار می گردد.
2) کاهش حرکت ها در زمان استراحت: در این زمان انجام اقدامات جسمانی و بدنی مشکل است و عضلات سفت و تحرکاتشان مشکل می شود و تا حدی مریضی احتمال دارد، در بدن رشد کند که فرد به طور کلی دچار بی حرکتی شود.
عموما نشانه های پارکینسون ابتدا در یک قسمت جسم آشکار می گردند و بعد از مدتی به سمت دیگر نیز منتقل می شوند.
تحرکات فرد تحت تاثیر این مریضی تحت شعاع قرار می گیرد. به شکلی که پای یک سمت محکم می شود. دست از قسمت مچ خم گشته و به همان سمت می چرخد و فرد به دشواری پای خود را حرکت می دهد و این تحرکات احتمال دارد، در کل بدن ادامه داشته باشند و منجر به لنگ لنگ زدن شخص شوند.
۳) صورت مریض به شکل یکسان با چشم های خیره است.
4) هضم نمودن بزاق دهان دشوار می باشد و شخص نمی تواند ریزش بزاق دهان خود را کنترل نماید.
5) بیمار کم کم درگیر ریز شدن دست خط و زشتی آن می شود.
6) معمولا در سی درصد بیماران علائم AD پدید می آید.
7) بیماران دچار اختلال در خواب خود می شوند.
8) با توجه به مصرف بعضی از دارو ها، باعث یبوست در بیمار می شود.
9) با ناراحتی شدید یا در مواقعی با افسردگی همراه خواهد بود.
10) از بین رفتن و یا کم شدن حس شامه از نشانه های وجود بیماری پاریکنسون در آینده می باشد.
درمان پارکینسون:
تا به حال درمانی قطعی برای پارکینسون به وجود نیامده است، ولی داروهای مختلفی برای جلوگیری از رشد بیش از حد این بیماری وجود دارند.
میزان دوپامین شخص دچار بیماری پارکینسونی، کم می باشد و باتوجه به اینکه دوپامین نمی تواند سطح خونی مغز عبور کند بیمار باید از دارو های نظیر لوودوپا استفاده کند.
لوودوپا پس از وارد شدن به مغز به دوپامین تبدیل می گردد و میزان دوپامین را زیاد می کند. به جهت اینکه لوودوپا از بین نرود از کربی دوپا در کنار دارو استفاده می شود.
سیلیژیلین نیز از داروهایی است که به بیماران پارکینسونی تجویز می شود. یکی از معضلاتی که مریض با آن با توجه به مریضی خودش دست و پنجه نرم می کند و فرد به خاطر این بیماری مریض می شود، بحران پارکینسونی در بیمار است.
در این بیماری متخصصان باید توجه خاصی به میزان دوز داروها داشته باشند و با مرور زمان این میزان را افزایش دهند.
یک از راه های درمان بیماری پارکینسون از بین بردن لرزش های دست و پا و عمل جراحی می باشد که به آن پالیدوتومی می گویند.
درمان دارویی:
همانطور که بیان کردیم، مشکل اساسی در بیماری پارکینسون کاهش میزان دوپامین و افزایش میزان استیل‌کولین می‌باشد.
از این جهت باید داروهایی توسط متخصصان تجویز گردند که این میزان کمبود دوپامین را جبران نمایند و داروهایی تجویز شوند که سطح استیل کولین را در بدن کم کنند.
داروهای موثر بر درمان بیماری پارکینسون عبارتند از:
الف) داروهای آنتی‌کولینرژیک:
• تری هگزی فندیل (آرتان)
• بای‌پریدین (اکینیتون)
• کمادرین (پروسیکلیدین)
عوارض داروهای درمانی: تلخ شدن دهان، کاهش دید، یبوست، عدم توانایی در نگهداری ادرار، عصبانیت و …. توجه به مشکلات دارویی و نگهداری و حفظ بیمار از مسئولیت های یک پرستار وظیفه شناس می‌باشد.
آنتی کولینرژیک به داروهایی گفته می‌شود که با تاثیر بر روی بدن مانع از رشد استیل کولین می‌شود و از این جهت نقش آن را در بدن کاهش می دهد.
ب) آنتی‌هیستامین‌ها:
• دیفن هیدرامین: دارای ویژگی آنتی‌کلینرژیکی می باشد.
توضیحات: دارو های آنتی هیستامین و آنتی کولینرژیک، لرزش دست را کنترل می نمایند و تا مقدار زیادی تاثیرگذار می باشند.
ج) آگونیست‌های گیرنده دوپامین:
این داروها باعث تحریک کردن حواس دوپامینی می‌شوند.
• بروموکریپیتین
• پرگولید
از مشکلات رایج بروموکریپتین، سرگیجه در بیمار می باشد که در نتیجه آن باید به بیمار و اطرافیان وی آموزش داد تا بیمار بعد مصرف این دارو از تحرک و جابه جایی جلوگیری کند و سلامت جان و جسم بیمار حفظ گردد.
د) تحریک‌کننده‌های گیرنده‌های دوپامینرژیک:
• آمانتادین
توجه به عوارض شدید این دارو بر روی بیمار مانند مشکلات تنفسی، تهوع و شکم باید مورد توجه قرار گیرد.
ه) مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز:
• سلژین
• مکانیسم اثر: باعت عدم جدایی دوپامین می شود.
و) داروی لوودوپا:
اساسی ترین دارو در درمان لوودوپا می باشد.
لوودوپا، در مغز به دوپامین تبدیل می گردد، زیرا دوپامین از بخش خونی مغز عبور نمی کند. بعد از مصرف لوودوپا، حجم زیادی از آن با آنزیمی که در دستگاه گوارش، خون، کبد و مغز حضور دارد، جدا می شود.
عوارض:
تهوع و استفراغ، نگرانی، افسردگی، سردرد، افسردگی شدید و …. از این جهت باید مریض شب وقتی در خانه می باشد، حتما فضای خانه روشنایی کافی را داشته باشد و ابزار و وسیله های خطرناکی مانند چاقو در دسترس این گروه از بیماران نباشند.
از مشکلات دیگر این دارو، پدیده روشن-خاموش می‌باشد.
نوسان در واکنش های درمانی با فرایند درمان به شکل زمان های چند ساعته از کندی حرکت و بعد از آن بهبود حرکت و به دنبال آن دیسکینزی همراه می باشد.
مصرف مواد غذایی دارای پروتئین بالا مثل گوشت گوسفند، غذاهای دریایی، سویا، مغزها و همچنین ویتامین می‌تواند باعث بالا رفتن فعالیت آنزیم و در نهایت کم شدن اثر لوودوپا شود.
در درمانی که متکی بر دارو می باشد، وظیفه پرستار، شناسایی داروها، مشکلات آنها و جلوگیری از ایجاد مشکلات دارویی و انجام فعالیت های دارویی می باشد.
درمان جراحی در بیماری پارکینسون:
• تالاموتومی: با از بین بردن قسمت های قدامی وسطی تالاموس با استفاده از الکل، اتر، کرایو، نیتروژن مایع و …، لرزش دست و پای بیمار کنترل خواهد شد.
مراقبت پرستاری از بیمار پارکینسونی:
مواظبت پرستاری بیماران پارکینسونی یکی از سخت ترین اقداماتی است که پرستاران باید با دقت به شرایط بالینی بیمار به آن توجه نمایند.
اساسی ترین موارد مراقبت های این بیماران عبارتند از حل مشکلات جسمانی، امید و اطمینان دادن به بیماران در جهت درمان آن ها. میزان مصرف آب بیمار در کل شبانه روز باید حداقل، دو لیوان باشد.
باتوجه به مصرف زیاد داروها شخص مبتلا به یبوست می شود، در نهایت باید از مواد غذایی پر فیبر همراه با غذاهایی که از سفتی زیادی برخوردار نیستند، استفاده شود.
سی دقیقه پس از مصرف غذا در صبحانه و شام حتما بیمار را به سرویس بهداشتی ببرید. همزمان با رشد مریضی وضعیت سفتی عضلانی در پایین اندام‌ها باعث مشکل در حرکات مریض برای مواظبت از خود می شود و شخص قادر به خوردن تنهایی غذا نمی شود. خوردنش کم می‌شود و میزان مصرف غذا از بیست و چهار ساعت نیز بعضی اوقات می‌گذرد.
خوردن غذا با کارد و چنگال به صورت همزمان و با هم برای این افراد کار مشکلی می باشد.
در این وضعیت بیمار را در مناسب ترین وضعیت ممکن برای غذاخوردن قرار دهید و از ظرف های به نسبت گود برای بهتر غذا خوردن استفاده شود، میزان سفتی غذا با توجه به توانایی بیمار جهت هضم غذا انتخاب شود که بیمار برای هضم غذا دچار مشکل نشود.
بیشتر مریضی ها به دلیل کمبود ویتامین در بیماران می باشد. از این رو پرستاران حتما ویتامین را در سبد غذایی بیمار قرار دهند تا بتوان از رشد بیش از اندازه بیماری جلوگیری کرد.
برای بهتر نمودن و کم کردن میزان لرزش دست باید از روش های متفاوتی از جمله نرمش دست ها، به دست گرفتن سکه و ورز دادن با توپ های کوچک استفاده کرد.
برای این که بیمار شما بتواند قدم های درستی بردارد.
می توانید با ایجاد خطوط و حرکت دادن بیمار بر روی آن خطوط به نحوه حرکت بیمار خود کمک کنید.
بیمار را بر سطح سفت و محکم بخوابانید، زیرا بیمار ستون فقراتش را به سمت جلو خم می نماید، خوب است که به پشت و بدون بالش دراز بکشد و خود را شل نماید.
به بیماران یاد بدهید تا برای قوی کردن خود ورزش هایی که دکتر بیان نموده است، انجام دهند و به مرور، میزان سرعت و قدرت ورزش به اندازه بسیار کم افزایش دهند.
خواب و استراحت نیم روزی
برای اینکه مریض توانایی لازم برای انجام کار در روز را داشته باشد، لازم است، مدت معینی در ساعت مشخص در حد سی دقیقه، بیمار چرت کوتاهی بزند تا در طول روز پرانرژی باشد. در هنگام پوشاندن لباس بیمار، به دلیل داشتن مفاصل حساس دقت بیشتری شود. از محلول های داغ و گرم به دلیل تومور پرهیز شود.
با توجه به این که بیمار به کندی غذا می خورد و غذا به مرور سرد می شود، بهتر است، از ظروف گرم نگهدارنده غذا استفاده شود. زمانی به فعالیت های خود در خانه بپردازید که داروهای بیمار شما اثر کافی را کرده باشند.
در حمام برای پیشگیری از برخی از اتفاقات حتما نرده نصب گردد و سطح کف حمام توسط شوینده ها لغزنده نباشد.
برای بیمار حتما برای حفظ تعادل خود عصا و واکر تهیه نمایید.
بیمار بهتر است، در صندلی هایی که بسیار نرم می باشند، ننشیند و بعد از حرکت کردن از روی صندلی، مقداری خود را عقب و جلو نماید و سپس حرکت کند.
متخصص و پرستار بیماران پارکینسون
پرستاری از بیماران پاریکنسون مسئولیت و کار دشواری می باشد. پرستار پارکینسون یک کارشناس و فرد دارای تخصص است که توانایی های اساسی رهبری، دانایی علمی، دانش پرستاری و بررسی سلامت بیمار در زمینه فعالیت های او می باشند.
این نوع شیوه مراقبت و کمک به افراد مبتلا به بیماری پارکینسون دارای ارزش بسیار است. بیمارانی که می‌توانند روند پیشرفت مریضی را کنترل نمایند و پیشنهاداتی در مورد داروهایی که احتمال به وجود آمدن مشکلات بسیار یا مشکلات جانبی را دارند، سودمند واقع می شوند.
در بیماران پارکینسونی با توجه به لرزش هایی که در بدن آن ها توسط این بیماری عصبی ایجاد می شود، پرستاران نقشی مهمی در آن ایفا می نمایند. آن ها با تنظیم دارو برای مدیریت نشانه های آن جایگاه مهمی در مواظبت از اشخاص بیمار ایفا می نمایند.
بیماری پارکینسون می تواند حالت اشخاصی را که این مریضی درآن ها رشد کرده را آسیب پذیرتر کند و به عنوان اشخاصی که برای زمان زیادی عمر می کنند، تغییرات بالینی در این گروه از افراد آشکارتر است. تجویز مکمل در حال حاضر به طور آشکار برای بیماران مبتلا به پارکینسون استفاده می گردد.
وقتی که شما از یک شخص مبتلا به بیماری پارکینسون پرستاری می کنید، بعضی روزها باید به فرد در انجام فعالیت های روزانه کمک نمایید. زمان های دیگر شما به عنوان پرستار باید به او فرصت بدهید تا به فعالیت های خود بپردازد.
مشاوره برای مراقبت پرستاری بیماری پارکینسون
افراد مبتلا به پارکینسون مراقب های ویژه ای نیاز دارند و از همه مهم تر این است که باید داروهای خود را در وقت معین دریافت کنند. پرستاری که از بیماران پارکینسون مراقبت می کند باید از وضعیت روشن / خاموش آگاهی داشته باشد.
این وضعیت به مسیری گفته می شود که در بین آن وقتی که داروهای بیمار پارکینسون تاثیر می گذارد و نشانه ها تحت تاثیر می باشند، فرد در موقعیت “روشن” می باشد.
اما اگر در وضعیت “خاموش” باشد، کنترل نشانه های آن ها آسان نمی باشد. بعضی احتمال دارد، به صورت کل توانایی حرکت کردن را نداشته باشند، بیماران پارکینسون می توانند از وضعیت ” روشن ” به “خاموش” به سرعت تغییر وضعیت دهند.
پارکینسون در مریض ها احتمال دارد، دقیقه به دقیقه و هفته به هفته دارا تغییراتی باشد و همینطور در میان مریض ها از شخصی به شخصی دیگر متفاوت است.
مقدار کمک مورد نیاز بیماران از فردی به فرد دیگر تفاوت دارد. پرستاری که فرایند کمک به بیمار پارکینسونی را در منزل انجام می دهد، باید با توجه به سخن خود بیمار و اطرافیانش کمک بگیرد که چه مواردی بیمار را تحت شعاع قرار می دهند.
پرستار بیمار پارکینسونی باید مطمئن گردد که شخص بیمار به غذا و مواد پروتینی مختلف دسترسی دارد؛ پرستاران باید هر نوع مشکل جسمی یا روانی بیمار خود را که احتمال دارد، به سوء تغذیه منجر گردد، در نظر بگیرند.
پرستار همینطور باید توجه به این امر داشته باشد که احتمال دارد، زمانی پاسخ به سوال فرد از طرف بیمار زمانبر باشد، اما این به این معنا نمی باشد که بیمار نمی تواند صحبت کند یا جوابی بدهد.
باید انتظار چه عوارض و عواقبی را داشته باشد؟
پرستار باید از این موضوع اطلاع داشته باشد که بیماری پارکینسون، حرکت بدن را کند یا مختل می نماید. اگر چه که فقط سی درصد از اشخاصی که مبتلا به پارکینسون شده اند، دچار فراموشی نیز بوده اند، اما به شکل کلی، بیماری پارکینسون می تواند به فراموشی تبدیل گردد.
از نخستین نشانه هایی که پرستار بیمار مورد ابتلا به پارکینسون باید از آن آگاهی کامل داشته باشد، لرزش در دست است. در طول زمان مشکلاتی در قدم زدن، حرکت کردن و تحرک سر و دست به وجود خواهد آمد که پرستار بیمار باید به این مورد نیز توجه نماید.
دومین نشانه یک بیمار مبتلا به پارکینسون که یک پرستارکاربلد و ماهر باید نسبت به آنها شناخت داشته باشد، می تواند مشکل در آشامیدن و خوردن باشد. پرستار بیمار سالمند باید همین طور بداند که خشک بودن صورت، یبوست و عدم کنترل ادرار و سرازیر شدن بزاق دهان نیز از دیگر نشانه های این بیماری می باشند.
آشنایی پرستار با داروها:
یکی از مشکلاتی که پرستار افراد مبتلا به پارکینسون با آن دست و پنجه نرم می کند، آگاهی به داروهای این افراد است. پرستار بیمار باید آگاه باشد که کدام یک از داروها برای درمان فعالیت های حرکتی مناسب بوده و کدام یک معضلاتی روانی و فکری را حل می نمایند.
اگر شخصی با فراموشی نیز مواجه باشد، احتمال دارد، داروهای دیگری لازم باشد که پرستار بیمار باید نسبت به آن ها آگاهی داشته باشد.
توجه به موارد زیر می تواند در شناسایی و مدیریت داروها برای پرستار بیمار مفید باشد:
• برای مدیریت بهتر پرستار داروهای بیمار را خودش نگهداری کند.
• پرستار حتما باید فهرستی از تعداد داروها، میزان، ساعت و خوردن داروها قبل و بعد از آن را داشته باشد تا علاوه بر استفاده خودش از لیست، در صورت عوض شدن پرستار، پرستار جدید نیز نسبت به داروها آگاهی لازم را داشته باشد.
• پرستار بیمار باید اطلاعات دقیقی در مورد داروها به افراد خانواده بدهد و آن ها را نسبت به زمان خوردن داروها آگاه کند.
مراقبت از سالمندان مبتلا به پارکینسون:
زمان بیماری پارکینسون در اشخاص مختلف متفاوت است و تفاوت اشخاص با یکدیگر در فرایند مواظبت از افراد اثر مثبتی نخواهد داشت.
برای سالمندانی که به تازگی مشکل پارکینسون دارند مواظبت مخصوصی نیاز نمی باشد. این اشخاص بیشتر نیاز به توجه روانی در این قسمت دارند.
در این متن اساسی ترین روش ها را برای مواظبت از میانسالان مورد ابتلا به پارکینسون ارائه می دهیم:
کاردرمانی:
کاردرمانگر می تواند پیشنهاد های مهمی به میانسالان بدهد و با تکرار، تمرین ها و روش های اساسی انجام فعالیت های روزانه را برای سالمند بهتر و کیفیت زندگی میانسالان را با توجه به خودکفایی بیشتر، افزایش می دهد.
گفتاردرمانگر:
معضلات مربوط به سخن گفتن و ضعف در ماهیچه های چهره و بلع که منجر به مشکل در سخن گفتن می شود، در محدوده کاری گفتاردرمانگر قرار می گیرند.
گفتاردرمانگر به میانسالان و مواظبت او با یاد دادن روش ها و تمرین های تقویت کننده ی ماهیچه های چهره و صورت سبب می گردد که ارتباط با سالمندان بهتر شود.
مشاور تغذیه:
مشاور تغذیه به کمک دکتر می تواند بیشتر توصیه های مهم برای درست کردن غذا، نوشیدنی ها، تغییر وزن و مواد غذایی را که به مراقبت از میانسالان مربوط می شود، ارائه دهد.
در مواظبت از میانسالان به چند نکته اساسی باید دقت کنید:
• آیا وزن بیمار جدیدا افزایش پیدا کرده است؟
• آیا نسبت به هزینه های مالی خود حساس شده اند؟
• آیا اقدام به جمع کردن وسایلی کرده است؟
• آیا بیمار واکنش ها و اقدامات رفتاری را تکرار می کند؟
• آیا بسیار زیاد به خرید می رود؟
• آیا در مصرف داروهای تجویز شده دکتر زیاده روی می کند؟
• آیا سریع عصبانی می شود؟
چند نکته آسان را در فرایند مریضی برای میانسالان استفاده کرد:
برنامه ریزی برای چکاب نزد پزشک
اشخاصی که به پارکینسون مبتلا می باشند، باید تلاش نمایند در کل سال مراجعات بسیاری به دکتر داشته باشند. برنامه اساسی و از قبل برنامه ریزی شده را با دکتر داشته باشند. از دکتر درخواست نمایید که در خانه میانسالان حضور پیدا نماید تا میانسالان تحت نگرانی و ناراحتی از رفت و آمد نباشند.
استفاده از فعالیت های پزشکی در خانه
در ابتدای بیماری بیشتر میانسالان توانایی انجام فعالیت های عادی زندگی را دارند، ولی با گذشت زمان نیاز به انجام فعالیت با کمک افراد را دارند و زمانی که اطرافیان بیمار قادر به انجام فعالیت های بیمار و نگهداری از او نباشند می توانند با مراجعه به مراکز معتبر در سطح کشور جهت نگهداری میانسالان، پرستار استخدام نمایند.
برای میانسالان زمان زیادی را در روز کنار بگذارید.
پرستاران ماهر دانش کاملی دارند که باید بیمار را برای انجام دادن امور روزانه زندگی ترغیب نماید. در این میانسالان انجام اقداماتی مانند غذا خوردن، پوشیدن لباس و بعضی اوقات راه رفتن به آسانی انجام پذیرد، به همین خاطر حتما مواظب میانسالان با آسایش و گذراندن زمان زیادی میانسالان را در کسب توانایی خود راهنمایی کند.
برنامه منظمی برای بیماران داشته باشید.
میانسالان درگیر با بیماری پارکینسون از داروهایی جهت کنترل علامت های پارکینسون استفاده می نمایند که احتمال دارد، مشکلاتی جانبی مثل خواب آلودگی با خود همراه نمایند. پرستار میانسالان باید به نشانه های ممکن ناشی از مشکلات دارویی دقت نموده و آن ها را به دکتر اطلاع دهد.
ایجاد فضای مناسب برای کاهش خطرات
فضای منزل یک بیمار مبتلا به پارکینسون در بعضی موارد نیاز به تغییر دارد که از خطراتی احتمالی برای بیمار جلوگیری شود. مثل: نصب نرده در کنار پله ها، ایجاد رمپ و. . .
فعالیت های سودمند برای بیماران
یکی از اقداماتی که باعث بهتر شدن اوضاع بیمار می شود، افزایش حرکت و تحرکات بیمار می باشد.
از موارد فعالیت های سودمند برای بیمار: دیدار با خویشاوندان، راه رفتن و نوشتن معما می باشد.
مشارکت در گروه های مبتلا به پارکینسون
میانسالان و افراد مبتلا به پارکینسون را به حضور در اجتماع ترغیب کنید. به دلیل این که در مورد تجربه ها و احساس های مشترک صحبت شود.
این شیوه به سالمندان کمک می کند تا احتمال مبتلا شدن فرد به ناراحتی شدید یا افسردگی کم گردد. حضور اشخاصی در زندگی میانسالان و بیان این که این بیماری به چه شکل است و چه معضلات و مشکلاتی دارد، موجب ایجاد فضای مثبت برای فرد می شود.
ارائه سرویس های مراقبتی و خصوصی در زمینه پارکینسون توسط افراد خانواده که برای اولین بار با این مریضی روبه رو می شوند، به شدت سخت است و اثرات منفی بر روان آن ها خواهد گذاشت.
هدف های مواظبت توسط پرستار بیمار پارکینسونی:
افزایش میزان تحرک:
یکی از اهداف پرستاران در روز، افزایش قدرت و توانایی جسمی فرد می باشد، هماهنگی را بهتر می نماید و سفتی عضلات بدن را کاهش می دهد. این نوع از تمرینات از تمایل صورت و گردن به افتادگی به سمت جلو، جلوگیری می نماید.
دوش های گرم، ماساژ، حرکات ارادی و غیرارادی، عضلات را شل می نمایند و اسپاسم که باعث محکم شدن عضلات می شود، کم می شود. به مریض باید یاد داده شود که در هنگام حرکت به محکم بودن عضلات توجه نماید و به جلو نگاه نماید و پاها از هم فاصله مناسب را داشته باشند.
بهبود دفع روده ای:
بیمار باید در روز از مایعات زیاد استفاده کند. وی را به مصرف بالای آب و خوردن غذاهای فیبردار برای جلوگیری از یبوست به جهت دفع بهتر تشویق نمایید. و برای رفتن بیمار به سرویس بهداشتی از توالت های فرنگی استفاده شود، زیرا به پاهای بیمار در هنگام بلند شدن فشار زیاد می آید و امکان صدمه دیدن بیمار وجود دارد.
بهبود بلع:
مریض های پارکینسونی با توجه به نقص در هضم و بلع، جمع شدن ترشحات آب دهان در خطر آسپیراسیون هستند. برای جلوگیری از این سختی ها بیمار حتما در هنگام غذاخوردن در حالتی تماما نشسته و نود درجه قرار گیرد و یک غذا بهتر است با موادی نیمه جامد و مایعات غلیظ و یا جامدات و مایعات رقیق به جهت بلع و هضم آسان تر باشد.
باید از مایعات رقیق دوری گردد. برای جلوگیری از ترشح بیش از حد بیمار باید سر خود را قائم قرار دارد و تلاش نمایند بزاق را هضم کند. ماساژ عضلات صورت و گردن قبل از مصرف غذا احتمال دارد، سودمند باشد. استفاده از فنجان بدون لبه، قاشق و چنگال با دسته های بلند از ابزار کمک کننده برای بهبود بلع و هضم مریض می باشد.
پرستار بیمار پارکینسونی و نشانه های بیماری پارکینسون:
اشخاصی که مسئولیت نگهداری و حفاظت از بیماران را بر عهده دارند، به این مورد دقت کنند که ابتدایی ترین نشانه که محققان جدیدا به آن رسیده اند نابودی حواس بویایی در این اشخاص می باشد.
در زیر به دیگر نشانه های بیماری پارکینسون اشاره می شود.
• کاهش سرعت حرکات دست
• ایجاد لرزش در دست و پا در حال استراحت
• از دست رفتن تعادل
• محکم شدن و خشک شدن دست و پا
• مشکل در سخن گفتن
• جابه جایی در سخن فرد
• ظاهر طبیعی چهره تغییری اساسی می کند.
• در زمان خوردن و هضم فرد با مشکل روبه رو شده و این عمل را به سختی انجام می دهد.
• شخص مدام دچار آبریزش دهان می شود.
• ممکن است، ناراحتی شدید و یا افسردگی بر وی غالب گردد.
• خیلی زودپرخاشگری می کند.
• حافظه میان مدت شخص با معضل روبه رو می شود و اتفاقات جدید را نمی تواند در مغز ذخیره کند.
توصیه می گردد، اشخاصی که مسئولیت نگهداری و مواظبت از میانسالان را دارند و یا حتی به خانواده و شخص سالمند پیشنهاد می گردد که اگر در فعالیت های روزانه مثل پوشیدن لباس، بستن دکمه، مسواک زدن، تشخیص بو دچار خطا و اشتباه گشتند سریعا به پزشک مربوطه مراجعه کرده تا متخصص، در شناسایی و جلوگیری از این مشکلات اقدام نماید.
روش درمان بیماری پارکینسون:
پیش از این به روش های درمانی برای بیماری پارکینسون و معرفی داروهای مختلف و عوارض و مشکلات هر کدام از این داروها پرداختیم و بیان شد که تا به حال دارویی که بتواند به طور قطع این بیماری را از بین ببرد وجود ندارد،
ولی داروهایی مثل لوودوپا، آگونیست های دوپامین می توانند تا حد زیادی به درمان این مریضی کمک نمایند و همینطور مصرف بعضی از گیاهان دارویی هم اثر بسزایی در درمان و بهبود این مریضی دارد،
اما مراقبین و افرادی که مسئولیت نگهداری از فرد مبتلا به پارکینسون را دارند، توجه نمایند که زمان دادن داروها به میانسالان حتما باید با مشورت دکتر مربوطه باشد تا مشکلی در تداخل مصرف داروها و گیاهان دارویی ایجاد نگردد.
درمان پارکینسون با گیاهان دارویی
در دنیای امروز، درمان های مریضی ها با گیاهان دارویی در بین اشخاص به شکل عجیبی افزایش داشته است و نتایج جامعه بین المللی نشان داده است که گیاهان دارویی ویژگی های منحصر به فردی دارند و می توانند برترین داروها برای نابودی مشکلات متفاوت باشند.
در نهایت توصیه می شود، افرادی که مسئولیت پرستاری از سالمندان پارکینسونی را دارند، حتما از این گیاهان دارویی به سالمندان بدهند، اما پزشک متخصص در جریان بگذارند.
گیاهان تاثیرگذار بر درمان بیماری پارکینسون:
• زیتون
• گیاه راعی
• گیاه جینکو بیلوبا
• گیاه اسکوتلاریا
• شبدر قرمز
• دانه سویا
• زردچوبه
• گیاه براهمی
هفت روش برای پیشگیری از ابتلا به پارکینسون:
این سوال در فکر اشخاصی که مبتلا به پارکینسون هستند و یا خانواده و اطرافیان فرد که در بهبود زندگی وی نقش دارند، پیش می آید که آیا می توان باعث پیشگیری از ابتلای این بیماری برای افراد شد؟
قطعا روش هایی برای پیشگیری از این بیماری وجود دارند که به شرح زیر است.
روش های پیشگیری از بیماری پارکینسون
• مصرف کافئین
• مصرف چای سبز
• مصرف فلفل
• مصرف سبزیجات تازه و خام
• مصرف آنتی اکسیدان ها
• مصرف به اندازه آهن
• مصرف به اندازه منگنز
پرستاری از سالمند مبتلا به پارکینسون در منزل:
بعضی از افراد میانسالی که دچار بیماری پارکینسون هستند، با توجه به این که در کنترل جسم با مشکل بر می خورند نیازمند یک پرستار همیشگی هستند. این پرستار باید از مهارت ها و توانایی های لازم برخوردار باشد.
مثل توانایی های انجام فعالیت های بالینی، نسبت به سبک مریضی آگاهی کامل داشته باشد، بتواند به آسانی با میانسالان و خانواده های میانسالان به بهترین شکل ارتباط برقرار نماید، مهارت انجام فعالیت های خانه و تهیه غذای کافی برای میانسالان را داشته باشد.
اساسی ترین نکاتی که پرستار بیمار پارکینسونی باید رعایت کند:
• مصرف به موقع دارو و غذا
• توجه به بهداشت و پاکیزگی میانسالان
• کمک به استحمام
• پوشاندن لباس های سالمند
• درست کردن غذا و خوراک مناسب برای بیمار
وظایف پرستار بیمار پارکینسونی در تهیه غذا برای سالمند:
غذاهایی که برای سالمندان پارکینسونی مناسب می باشند:
• غذاهایی که دارای فیبر می باشند.
• غذاهایی که از سفتی زیادی برخوردار نیستند.
• میوه ها و سبزیجات
• مایعات
پرستار باید این نکته را در نظر داشته باشد که در هنگام تهیه غذاهای آبکی باید نسبت به غذا دادن بیماران توجه کافی را داشته باشد،
زیرا این افراد به دلیل خوردن این نوع غذاها دچار لرزش می شوند و سپس امکان ریختن غذا وجود دارد و باعث بی میلی می گردد، پس باید به سالمندان در خوردن غذا کمک نمایند.
مصرف کدام مواد غذایی برای میانسالان پارکینسونی نامناسب می باشد.
• پروتئین ها
• حبوبات
• غذاهای جامد و خیلی سفت
در این قسمت مقاله ی پرستار بیمار پارکینسونی به انتها رسید. امید است موارد مطرح شده در زمینه ی پرستار بیمار پارکینسونی برایتان سودمند بوده باشند.
